ျပတိုက္

ငါ တို႔ အတူတူစီးဆင္းလိုက္ျကရေအာင္။

Published at 1:03 AM in ကဗ်ာ, စကားေျပမ်ား...

ေကာင္းကင္က မိုးစက္ေတြ ေျခြအခ် ခပ္ဖြဖြေပမယ့္
အသံသ႔ဲသဲ႔ ၾကားလိုက္တယ္ .......................မင္း ဘယ္ေရာက္ေနလည္း သူငယ္ခ်င္း။
ေရျပင္နဲ႔ မိုးစက္တို႔ အၾကား မင္း ဖန္းတီးလိုက္တဲ႔ လွိဳင္းဂရက္ေတြ
ြ ငါ ဆီကို္ေရာက္ေရာက္လာတယ္............... မင္း အဆင္ေျပရဲ့လား သူငယ္ခ်င္း။
.......................မွတ္မိေနေသးတယ္ကြာ
........................ငါတို႔ ဘ၀ ေရယဥ္ေျကာ ေရာက္လိုေဇာေတြနဲ႔
........................ဘယ္သူ႔ကို အျပစ္ေျပာမလဲ
........................ဟို တစ္ေယာက္ ဒီတစ္ေယာက္
........................ဟို တစ္ေပါက္ ဒီတစ္ေပါက္နဲ႔
........................ခြင့္ရက္ေတြမဆံုသ၍ေတာ့ လြမ္းေနယံုေပါ့ကြာ...။

တခါတေလျပန္ရခ်င္မိတဲ႔ ဟိုးတေန႔အခါက ငယ္ဘ၀ေတြ
ေႏွာင္းျပန္မရေတာ့မယ့္ ေက်ာင္းေနရစ္တုန္းက ဘ၀ေတြ
ေျပာမယံုျကံုမွ ျပလို႔ရမယ့္ သိပ္ခ်စ္ျကတဲ႔ ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ
ဘယ္ေတြေရာက္ေရာက္ ဘယ္မွေနေန
ဒီဘ၀ အေမာေတြျကား
ငါ တစ္ေယာက္တည္း
ခပ္ေသာေသာေလးေတာင္ မရယ္ျဖစ္ေတာ့လို႔
ျပန္ဆံုမဲ႔ တစ္ေန႔ အတြက္
ကဲ ..........လာ သူငယ္ခ်င္း
ငါ တို႔ အတူတူစီးဆင္းလိုက္ျကရေအာင္။

သူငယ္ခ်င္းအားလံုးသို႔ သတိရလ်က္။

စကားလံုး ပံုျပင္

Published at 5:29 PM in ကဗ်ာ

အလင္းမဲ့ သတ္ပံုက်မ္း...
အိပ္မက္အေသေတြ ခ်ေရးေသာလက္တစံု......

ရင္ဘတ္အပ်က္နဲ႔ ထုဆစ္ထားတဲ့
ေက်ာက္ထြင္း အကၡရာ...
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .. ...
ရက္လြန္ေနေသာ....
စြန္႔ပစ္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အပိုင္းအစမ်ား

၃၂ မ်က္ႏွာပါ
ေန႔စဥ္ေရး တလစာအလြမ္း ဒိုင္ယာရီ

ငိုေၾကြးရန္....
လက္က်န္ေရေရာထားတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္

ရင္ဘတ္ထဲ...................
ေနရာမွားေရာက္ေနေသာ
အဆစ္ေရာင္ေရာဂါတမ်ိဳး
.......တဆစ္ဆစ္နဲ႔..........

မ်က္ဝန္းထဲက မိုးဦးရာသီ
မခ်ဳန္းပဲ ႐ြာ႐ြာခ်တတ္ၾကေတာ့
.............................................
ေဆြး........ေဆြး..........ေဆြး.....

ငရဲမီး

ေတေတ အတြက္

Published at 2:29 AM in ေမြးေန႔ဆုေတာင္း

သူငယ္ခ်င္းေရ....
မင္းရဲ႕
မပိတ္ပဲထားခဲ့တဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြထဲ
အၾကိမ္ၾကိမ္ ခ်ေရးခဲ့တဲ့
စိတ္ကူးအၾကမ္းထည္ေတြ
မဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ေသးတဲ့
အိပ္မက္အပိုင္းအစေလးေတြ
႐ုပ္လံုးေပၚေအာင္ ထုဆစ္ႏိုင္ပါေစ
......................................
ဘဝရဲ႕ ေနဝင္ေနထြက္
ရာသီေတြထဲ..........
မနက္ျဖန္တိုင္းဟာ မင္းအတြက္...
ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြနဲ႔အတူ
ေမြးဖြား ႏိုင္ပါေစ
......................................

ငရဲမီး

စာမ်က္ႏွာ ၂၃

Published at 3:47 PM in ကဗ်ာ

မင္းရွိတဲ့..အရပ္
ခါးသက္သက္ညေနခင္းေတြနဲ႔အတူ
ျပန္မလာေတာ့ဘူး..
အလြမ္းေတြနဲ႔
ငါရွိေနဆဲပါ...................
ရင္ဘတ္အျပဲနဲ႔ မင္းမရွိလည္း
ေနေပ်ာ္သြားၿပီ
နာက်င္ဖို႔ေတာ့ မယုယေတာ့ဘူး
မင္းစကားေတြနဲ႔ထိုးႏွက္ခံရဖို႔ထက္
ငါ့ကိုယ္ငါလည္း
မလွည္႔စားေတာ့ဘူး...........

ငရဲမီး

ဇူလိုင္ ......အလြမ္း...။

Published at 8:59 PM in ကဗ်ာ

ခ်စ္သူ႔ အျပံဳးန႔ဲ မ်က္၀န္း၊
တီတီတာတာ သူ႔စကားသံေတြက
ဇူလိုင္လလည္ မိုးရယ္ပါ
ညိဳ့မိွဳင္း၍ ေအးသည္
လွ်ပ္ပန္းတို႔ျဖင့္ ၀င္းသည္
ေန႔ရက္ေဟာင္းနဲ႔
ပြင့္ခဲ႔ ဖူးတဲ႔ ၀ါဆိုပန္းတို႔ေရ
တစိမ္႔စိမ္႔ေတြး လွ်င္ျဖင့္
တေျမ႕ေျမ႕ကၽြမ္း ရပါေပမည္
တမ္းတစ္ခါ ေဆြးတစ္လွည့္
မငိုနဲ႔ မငိုနဲ႔လို႔
မိုးဦးေလညွင္းသို႔ နွယ္
ကိုယ္မာန္ ကိုယ္တင္း
ေျခစံု ဆင္းလ်က္
တသက္စာ အလြမ္း
ခဏတာ အတြင္း ကုန္ေအာင္
ဇြတ္ လြမ္းေနရ ေလေတာ့သည္။

(DeepCorner)

ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိ............

Published at 2:37 AM in ကဗ်ာ

စိန္ေခၚျပီးမွ၊ ထြက္ေျပးတာမ်ိဳးလို
ခဏခဏ၊ ေသြးတိုးမစမ္းပါနဲ႔
ျကိုေတာင္းပန္ ထားခဲ႔ေသာ္လည္း
တဇြတ္တိုး ႏွလံုးသားအတြက္
အုပ္ထိမ္းသူ မဲ႔ခဲ႔ရ၏

ယၡဳ....အခါ
ခ်စ္ျခင္းတို႔ ေမြးဖြားခဲ႔ဖူးေသာ အရပ္သည္
မီးခဲျပာဖံုးသည့္ ပမာ
ေမွာင္မိုက္၍ ေအးစက္ေနသေယာင္ရွိ၏
တစက္စက္က်ေသာ
စစ္သလင္ျပင္ကြင္းလယ္က ငါ့ ႏွလံုးေသြးတို႔သည္
သက္ဆိုင္သူတို႔ အတြက္
အိမ္မက္ဆိုးအျဖစ္ ေရးမွတ္ၾကကုန္မည္ကို စိုး၏

ကဲ.......အမိ .
ခ်စ္လြယ္ခဲ့သူ၊ ငါသည္လည္း
အမိ လာရာမွန္း
ေနာင္တမဲ့ ကမ္း၊ ေျခတစ္လွမ္းမေ႐ြ႕
ေန႔တစ္ရက္၊ ေသြးတစ္စက္ေမွ်ာ
ေသငယ္ေဇာျဖင့္၊ က်ားကန္၍ ေမ်ာ္လ်က္သာေန၏......။

(DeepCorner)

ျပန္လိုခ်င္တယ္....

Published at 4:45 AM in ကဗ်ာ

ေလေတြ အရမ္းတိုက္ၿပီး
မိုးေတြ တအားရြာတုန္း
ပြင့္ခဲ႔တဲ႔ အနမ္းတပြင့္
သူ မွတ္မိေသးရဲ့လား....?

ထင္းရွဴးပင္ႀကီးေတြ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲ ကတဲဲ႔ေန႔
လၽွက္စီးေတြ တလတ္လတ္ က်တဲ႔ေန႔
ထီးကိုယ္စီပါလွ်က္နဲ႔ ေဆာင္းဖို႔ ေမ့ခဲ႔တဲ႔ေန႔
အဲဒီေန႔
ေမွာင္မည္းေနတဲ႔ မိုးသားေတြေအာက္
၀င္းလတ္ေနတဲ႔ သူ႔အၿပံဳး
ဒီတခါ အလင္းလတ္ဆံုးပဲ
ၿပီးေတာ့
သူ က ညာတက္တယ္
ထီးပါလား .....ပါဘူးေလ!!!
ခ်မ္းေနၿပီလား.....ခ်မ္းဘူး!!!
မိုးေတြ ခ်ိန္းေနတယ္ .....ေၾကာက္ပါဘူး!!!!
အိမ္ျပန္ခ်င္ၿပီလား......မိုးေရထဲ မွာေပ်ာ္လုိ႔ပါဆိုေန!!!!
ခ်စ္လား ......... ခ်စ္္ဘူးတဲ႔!!!!

အခုေတာ့ မိုးေတြလည္း မရြာေတာ့ဘူး
မိုးရြာရင္လည္း သူ မရွိဘူး
ျပန္လိုခ်င္ခဲ႔တဲ႔ အနမ္းတစ္ပြင့္
ငါ့ ကမၻာမွာ ဘယ္ပန္းမွ မပြင့္ေတာ့ဘူး....

(<'.'>)

D33P CoR|\|3R

တန္ဖိုးေတြျပန္ေပးပါ.........

Published at 4:35 AM in ကဗ်ာ

တန္ဖိုးဆိုတဲ႔
စာကားခု တစ္ခ်ိဳ႔ ကို
လစ္လ်ဴရွဴ႔ ၿပီး
ေလမွာ ေမ်ာေနတဲ႔
ဆပ္ျပာပူေဖာင္းေတြကို
အားက်မိခ႔ဲဖူးတယ္..
မကၽြမ္းက်င္ အပင္တက္ေတာ့
ျပဳတ္ျပဳတ္က်တာ ခဏခဏပဲ
အနာတရ ရယ္မ်ားလာေတာ့
အစမလုပ္ခဲ႔ မိရင္ေကာင္းတား
အဲလိုနဲ႔
မၾကင္နာတက္တဲ႔ သူကို
ငါ ဥပကၡာျပဳထားရင္း
ငါ ကိုယ္တုိင္ ရက္စက္တက္လာၿပီ...
ျပန္ယူလာေပးပါလား
မာန နဲ႔ သိကၡာေတြ
ေကာင္းကင္ေပၚ တက္ၾကည့္မွ ျမင္ရမယ့္
ငါ့ နွလံုးသား ျမင့္ျမတ္မွုေတြလည္း
အသစ္ရြက္ ဖ်ားက ေရစက္ေတြလို
မရမက တြယ္ေနၾကရေလရဲ့
ဒါ ေတြက
ေကာက္ရိုးတမ်ွင္စာေလာက္ အတြက္
ထိုက္တန္တဲ႔ အဖိုးစားနားေတြလား။

D33P CoR|\|3R

ေက်နပ္ေနလား....?

Published at 4:28 AM in ကဗ်ာ

ဘယ္ေကြ႔လိုက္
ညာခ်ိဳးလိုက္နဲ႔
လိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္ ဘ၀လမ္းမွာ
ခလုပ္ကတင္းေတြ အေၾကာင္းေျပာရင္
ညင္းတယ္ထင္မယ္
ေအာင္ျမင္မူေတြ အေၾကာင္းေျပာရင္
ျကြားတယ္ထင္မယ္
မခက္ခဲတဲ႔ လမ္းမွာ ရခဲ႔တဲ႔ ေအာင္ျမင္မူ ၊
မျကိုးစားဘဲ ရခဲ႔တဲ႔ ဆုဖလားေတြ
မင္း ခလုပ္တိုက္သြားတာေတာင္ သိလိုက္မွာမဟုတ္ဘူး၊။

ဒီသစ္ပင္ မ်ိဳးေကာငး္ရင္
အသီးအပြင့္ေတြ ၀႔ံျကြားတယ္
ဘိုဘြား မိဘေတြေၾကာင့္
မင္း မ်က္နာပန္းလွေနတယ္
သြယ္၀ိုက္ၿပီးမွေရာက္လာတဲ႔
ဘ၀ ရဲ့ေအာင္ျမင္မူ
အေက်နပ္ၾကီး ေက်နပ္ရင္း
မာန္တက္ေနတဲ႔ မင္း ပါးစပ္
ဆားမပါတဲ႔ ဟင္းစားဖူးလား
အဲ လိုပဲ ဘာအရတာမွမရွိဘူးကြာ။

မျဖစ္နိုင္ဘူးပဲထား
ဇီးပင္ကေန ပန္းသီးတစ္လံုးသီးရင္
ေလာကၾကီးက လက္ခုပ္ၾသဘာေပးလိမ္႔မယ္
ထိုက္တန္တဲ႔ ဆုလတ္ေတြ
အလိုလို စီးဆင္းလာလိမ့္မယ္၊
ပန္းသီးပင္က ဇီးသီးတစ္လံုးထြက္လာရင္
မင္း ႏြားေကၽြးခံရမယ္
အဲဒီႏြားကိုေတာင္ ဘယ္သူမွစားမွာမဟုတ္ဘူး
ခ်ဥ္မွာစိုးလို႔................!!!

ေရစံုေျမာေနေပမဲ႔
ကယ္မဲ႔လူမရွိဘူး
ျမက္ေျခာက္တစ္ပင္ေတာင္
အေမာတေကာ ထြက္ေျပးလိမ့္မယ္
မင္း ေတြ႔မွာစိုးလို႔.........!!!!!

D33P CoR|\|3R

မမုန္းေမ့ႏိုင္ပါ.....

Published at 12:05 AM in ကဗ်ာ

သဘာ၀မဆန္တဲ႔ ေအးဆက္ဆက္ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္
ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေဆာင္းမနက္ခင္းေတြကို
အေျခအေနေပးရင္ သိပ္လြမ္းပါတယ္
ဆိုတဲ႔အေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါသည္။

တကယ္တမ္းဆို .ငါ တို႔။ .............။

ဘာေၾကာင့္ ခြဲခြာခဲ႔မိလဲ
ဘာလို႔ ေ၀းကြာခဲ႔ၾကလဲ
မိဘေဆြမိ်ဳးေတြ ေၾကာင့္လား...........မဟုတ္ပါ
ေငြေၾကးနဲ႔ စည္းစိမ္ ေၾကာင့္လား.........ဒါလည္း မဟုတ္ပါ
ဘယ္လိုမွစဥ္းစားလို႔မရေပမယ့္
အဆံုးအစမဲ႔ ေျမာလြင့္ခ်င္မိလို႔
ျဖစ္သမွ်ကို ငါ ဖန္တီး
စြန္႔ခြါမိသူ ငါ႔ မွာသာအျပစ္ရွိ၏၊.။

တကယ္တမ္း ၾကေတာ့
ဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀း
မေၾကာင့္မက် ဘယ္သူခင္ခင္
တမင္တကာ အၾကင္နာေတြလာ ဖိတ္ေစဦးေတာ့
အရင္ခါ ငါ အိပ္စက္ဖူးတဲ႔ မင္း ရင္ခြင္
အဆင္တန္ဆာ မ႔ဲေနေပမယ့္
ငယ္ သံေယာဇဥ္အားေၾကာင့္
မမုန္း ေမ႔နုိင္ပါ။

ဒီတေခါက္ျပန္ေတြ႔ရင္ျဖင့္
ျကိုလင့္ေနပါ့မလား
အေရာက္ျပန္ခဲ႔မယ္႔ ငါ့ ကတိ
ေပတရာမကူး ေရမရူးပဲ
ေ၀ဟင္မွာစီးေျမာ ေရာက္လိုေဇာနဲ႔
ျပန္လာခဲ႔မယ္မည္ ရန္ကုန္ ဆီ...........

(ရန္ကုန္ကို လြမ္းလို႔)

D33P CoR|\|3R

Platonic Love.....

Published at 11:37 PM in ကဗ်ာ

အလြမ္း မရွိဘူး၊ အေဆြးမရွိဘူး
အမုန္းမရွိဘူး၊ မတမ္းတတက္ဘူး။

ဘာတဲ႔လဲ လ ဆုိတာ
ညမွထြက္တယ္လို႔ ဘယ္သူေျပာခဲ႔လဲ
သာမာန္ရိုးက်လမ္းေတြကို
ေခါက္တုတ္ေခါက္ျပန္ေလ်ာက္
ရယူျခင္းေတြ၊ ေပးဆပ္ျခင္းေတြနဲ႔
ရွဳပ္ယွက္ခက္ေနတဲ႔ အထဲမွာ
ငါ မပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ ခ်စ္တယ္ ...
အရမ္းခ်စ္တယ္..........
တအားခ်စ္တယ္.........

အခ်စ္ဆိုတာကို သီးသန္႔ထားရင္
ရင္ဘက္တခုလံုးနဲ႔ အျပည့္ျဖစ္လာတဲ႔ အခါ
မ်ိဳးရိုးဗီဇတစ္ခု ေပါက္ဖြားလာတယ္
အဲ ဒါ Platonic Love..........။

နည္းနည္းေတာ့ ဆန္းျပားတယ္
အတၱနဲ႔ တဏွာ
ဘယ္လိုရွာရွာ မေတြ႔နိုင္ေပမယ့္
အေငြ႔ေတြနဲ႔ ပံုရိပ္ေတြရွိတယ္
သိပ္နူးညံ့တယ္
ေခါင္းကို တဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ျပီး စဥ္းစား
မခံစာ:တက္ရင္ Google လည္း မကယ္နိုင္ေတာ့ဘူး...

D33COR/|/3R

"စိုးထိတ္ေနရသူပါ"

Published at 12:57 AM in ကဗ်ာ

တမ္းတ တခါ
ေဆြးတစ္လွည့္
ေျပးထြက္ရက္သူ ကိုမွ
ရင္နင့္ေအာင္ဆူး
ငါ ဘယ္သူကိုမွ
"မခ်စ္ဘူး.... မခ်စ္ဘူး"လို႔
အားကုန္ဟစ္ေျကြး
သူ..........
ၾကားသြားမွာလည္း စိုးရေသးသည္။

သန္းေခါင္ေက်ာ္ညရဲ့ ေျခသံလိုလိုပါ
မ်က္လံုးကို ဇြတ္မွိတ္
ေျခာက္ခ်ား စိတ္ေတြနဲ႔
လက္တစ္ဖက္ကို ဖက္တြယ္ထားရင္း
ငါ့ မီးစာေလး ေလအတိုး
ေမွာင္ရိပ္ပ်ိဳး သြားမွာလည္း စိုးရသည္။

မေရာက္လာေတာ့မယ့္
မနက္ျဖန္မွာ
ဟိုး............အေ၀းေရာက္
အလင္းေပ်ာက္ကို ရွာရင္း
ရယ္သံေသာေသာေလး ၾကားလိုက္တယ္
မေလွာင္ၾကပါနဲ႔ဗ်ာ
တစ္ေယာက္တည္း ေမာေမာေနလို႔ပါ။

(DeepCorner)

ညရဲ႕၀ိဥာဥ္

Published at 2:03 PM in ကဗ်ာ

ညရဲ႕၀ိဥာဥ္

ည
လွပေသာည
၀ိုးတ၀ါးလေရာင္
အိမ္ေခါင္ေပၚက်
လွပျပည့္စံု
သင္းသင္းထံုည ................... ၊

ည
ေလျပည္ေသြးေသာည
ရြက္ဖ်ားလႈပ္ခက္
ေလျပည္ေဆာင္ယူ
အခ်စ္ဆီသို႔ ၊
ထို႔ေၾကာင့္ဒီည
ေလျပည္မ်ားည .................. ၊

ည
လြမ္းဆြတ္ေသာည
သတိရေစသည္
ခ်စ္သူရွိရာ
ဟို အေ၀းဆီသို႔ ၊
ထို႔ေၾကာင့္ဒီည
အလြမ္းည ................ ၊

ည
သီခ်င္းမ်ားရဲ႕ည
မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မီးတိုင္ေအာက္
သံစဥ္မညီဂစ္တာေခါက္
ကာရံမဲ့စြာသီဆို
သီခ်င္းေတြငိုတဲ့ည ................ ၊

ည
ကဗ်ာမ်ားရဲ႕ည
တစ္ေန႔တာအလြမ္း
ကာရံမ်ားနဲ႔ ယွက္သန္း
မေရမရာဖြဲ႕ဆို
ကဗ်ာမခ်ိဳတဲ့ည ................ ၊

ည
သေစ ၦမ်ားနဲ႔ရင္ဖြင့္ေသာည
ငါ့ရဲ႕အသည္းကြဲဒဏ္ရာ
ခံစားခ်က္ျဖင့္ရင္ဖြင့္
နာက်င္ျခင္းမ်ားႏွင့္
ထို႔ေၾကာင့္ဒီည
သေစ ၦငိုတဲ့ည ............... ၊

ည
ညည့္ငွက္မ်ားနဲ႔ည
မအိပ္စက္နိုင္သည္
ညည့္ဇီးကြက္မ်ားႏွင့္
အေတြးခ်ီ
အေ၀းဆီမိုင္ေတြပ်ံသန္းရင္း ၊
ထို႔ေၾကာင့္ဒီည
ညည့္ငွက္ မ်ားနဲ႔ည ................ ၊

ည
ပေဟ႒ိည
ဒီညရဲ႕ေနာက္ကြယ္
အရာရာဟာ
လွ်ဳိ႕၀ွက္ဆန္းၾကယ္စြာျဖင့္ ၊
ထို႔ေၾကာင့္ဒီည
ပေဟ႒ိည .................. ၊

Tags: စိတ္၀ိဥာဥ္အလြမ္းမ်ား, ညမ်ားစြာ

ေလျပည္

သတၱိ

Published at 2:04 PM in ကဗ်ာ

သတၱိ

မလွမ္း၀ံ႔ လွမ္း၀ံ႔
တြန္႔ဆုတ္ဆုတ္နင္း
ဒူႏွစ္ဖက္တုန္
မလံုျခံဳတဲ့ ဦးထုပ္
ကုပ္ကုပ္ေလးဆြဲ
ကြဲရွရွႏွဳတ္ခမ္း
ေရဖ်န္းရင္းဆက္ေလွ်ာက္
ေနာက္ကေနေက်ာ္
ေမွ်ာ္ေတာ္ေတာ္ၾကည့္
ေျပာမိေျပာရာ
ေျပာလိုက္သည္က
ဟို .............. !
ထမင္းစားျပီးျပီလား ........... ? !

တစ္ခ်ိန္က သတၱိ ေၾကာင္ခဲ့ရတာေလးေတြေလ ။

ေလျပည္

ေျဖာင့္ခ်က္

Published at 12:21 AM in ကဗ်ာ

ေျဖာင့္ခ်က္
စင္စစ္ေတာ့
အခ်စ္ဆိုတာ
မေကာင္းဆိုး၀ါးတစ္ခုသာ
မေကာင္းဆိုး၀ါးဆိုတာ
ကံနိမ့္မွ ေတြ႔ရတာတဲ့
တစ္ကယ္ဗ်ာ က်ဳပ္ .........
ကံနိမ့္ခဲ့ပါတယ္ ။

ေလျပည္

သူသိမ္းထားေသာက်ေနာ့ရင္ဘတ္တစံု......

Published at 9:24 PM in ကဗ်ာ

တခါတခါ ေတြ႕ခ်င္လိုက္တာလို႕
သဲတတ္တာ...
တခါတခါ လြမ္းတယ္လို႕
ညည္းတတ္တာ..
တခါတခါ သတိရတယ္လို႔
ေျပာတတ္တာ...
တခါတခါ သိပ္ခ်စ္တာပဲလို႔
ခၽြဲတတ္တာ...
တခါတခါ ...နဲ႕
အခါေပါင္းမ်ားစြာက
ၾကည္းႏူးဆြတ္ျပန္႕မူ႕ေတြနဲ႕
ငါအသည္းကို သိမ္းပိုက္သြားခဲ႔ေပါ႕ ............

ေလနီ႐ိုင္း

ထိုသူမ(ၾကယ္႐ိုင္း)

Published at 7:31 PM in အက္ေဆး

ဖန္ဆင္းရွင္ ဘုရားသခင္နဲ႔အတူ ၀ိုင္ခ်ိဳတစ္ခြက္အတူေသာက္သံုးရင္း သူဖန္ဆင္းထားေသာ ထိုသူမ၏အလွကို ကၽြန္ေတာ္ဖန္ဆင္းထားေသာ ကဗ်ာမ်ားက လံုေလာက္စြာမဖြဲ႔ဆိုႏိုင္ေၾကာင္းေျပာျပခ်င္ပါသည္။ စာေပပညာရွင္ၾကီးမ်ားေျပာေသာ Limitation of Text ဆိုသည္မွာ ဤအရာကိုဆုိလိုပါသလား။ ဘုရားသခင္က ကၽြန္ေတာ့္ကိုစပ္ျဖီးျဖီးနဲ႔ျပန္ျပံဳးျပပါတယ္။ (တကယ္ေတာ့ ဘုရားသခင္ကိုယ္တိုင္ထိုသူမေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေအာင္ မျပံဳးတတ္ေခ်။ ) ။

စာသင္ခန္းတစ္ခုတြင္ သူမ၌ Favourite Music ေလးမ်ိဳးရွိသည္ဟု ေျပာေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ကသူမကုိ"ပါေလရာငပိက်က္"ဟုေျပာေသာအခါရွိရွိသမွ်သူငယ္ခ်င္းအားလံုးက ငေပါဟုေခၚေ၀ၚျခင္းကို ခံရ ေသာကၽြန္ေတာ့္ကုိ"ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲေဆာက္ရူး" ဟုျပန္ေျပာေသာအခ်ိန္တြင္သူမကိုကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သြားပါသည္။ ထိုသူမကို ထိုအခ်ိန္ကခ်စ္သြားျခင္းသည္ စာေပပညာရွင္ၾကီးမ်ားေျပာေသာ One time knowledge မဟုတ္ေၾကာင္းကို တိတိပပ ေျပာႏိုင္ပါသည္...။

Albus Camule ၏ THE OUTSIDER ၀တၳဳထဲတြင္ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို ခ်စ္တယ္ဟုမေျပာ ။သို႔ေသာ္လက္ထပ္ေပါင္းသင္းေလသည္။ ခ်စ္တယ္လို႔ေတာ့လံုး၀မေျပာခဲ့ေပ။ မင္းခိုက္စိုးစန္ ၏ နမ္မီးဆစ္ ၀တၳဳထဲတြင္ေတာ့ ခ်စ္သူ၂ဦးက ခ်စ္ၾကိဳက္ေနၾကေသာ္လည္း လက္ထပ္ျခင္းမျပဳၾကေခ်။ ထိုဥပမာမ်ားသည္ ကမၻာေက်ာ္၊ ႏိုင္ငံေက်ာ္၀တၳဳမ်ားထဲမွျဖစ္ၾကေလသည္။ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔ေတာ့ ထိုသူမကို ခ်စ္တယ္ ဟုေျပာရန္ေသာ္လည္းေကာင္းလက္ထပ္ေပါင္းသင္းရန္ေသာ္လည္းေကာင္း... စိတ္ကူး၊ဆႏၵ မရွိပါ။ ထိုသူမကို အလြန္ပင္ ခ်စ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္...

အရိပ္တစ္စင္းရဲ႕

တိတ္ဆိတ္ျခင္းမ်ိဳးျဖင့္

ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးခ်စ္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ။

... ... ... ျငိမ္ ။ ။

ၾကယ္႐ိုင္း

ဝတ္မႈန္ေတြ ရိတ္သိမ္းခံလိုက္ရတဲ႔ေန႔ (ဇာတိ)

Published at 7:17 PM in ကဗ်ာ

မၾကာခင္ ႀကြေရာက္လာေတာ့မယ့္

ခြဲခြာျခင္းေတြ....

တားဆီးဖို႔အတြက္ သက္သက္ေတာ့

ငါ့လက္ေတြ မျဖန္႔တန္းခဲ့

ငါတုိ႔ ျမင့္ျမတ္ၾကပါတယ္ကြယ္ ၊၊ ၊၊

ရြာမယ္ လို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးမွေတာ့

ငါတုိ႔ မုိးတိမ္ေတြ စိုက္ပ်ိဳးၾကမယ္

ၿပီးေတာ့. . .

တစ္ေယာက္ မရွိေတာ့ေအာင္

တစ္ေယာက္က ရြာသြန္းပစ္လုိက္ၾကတာေပါ့ ၊၊

ႀကိဳးေတြ “ထက္” လာေအာင္

ငါတုိ႔ မေသြးေတာ့ဘူးကြယ္

ေရာက္ရွိလာေတာ့မယ့္

ေဝးခြာျခင္းေတြေၾကာင့္

ငါ့ စာရြက္ေလးေတြမွာ မုိးအံု႔ေနရရွာေတာ့မယ္... ၊၊

တုိးတုိးဆိတ္ဆိတ္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ

ေသြးထြက္ေအာင္ မွားခဲ့ၿပီးၿပီေလ

ဘာျဖစ္ေသးလဲ

သံုးရာသီ မွတ္တုိင္ေလး ရယ္...

ငါ ေသြးတိတ္ေအာင္ မွားပစ္လုိက္ပါ့မယ္ကြယ္...၊၊

ေနာင္တစ္ခ်ိန္ဆုိ

ဘယ္ “နား” မွာ နင္ ေရာက္ေနမလဲ

ဘယ္ “အသံ” မွာ နင္ေရာက္ေနမွာလဲ

ေဟာဒီမွာေတာ့

ကုိယ့္ကိုကုိယ္ ေအးခဲပစ္ေနတဲ့ ေျမာက္ဝင္ရုိးစြန္းတစ္ေကာင္ရွိေနပါတယ္ ၊၊

အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ေခၚၿပီးတဲ့ေနာက္

ငါ နင့္ကို တိုးတုိးေလး ထြက္သြားခိုင္းရေတာ့မယ္

ငါကလည္း

က်ဥ္းက်ဥ္းကေလး ဝင္လာၿပီးတဲ့ေနာက္

......... ................. .............................

ငါလဲ တုိးတုိးေလးပဲ ထြက္ခြာသြားပါေတာ့မယ္ ၊၊

“ဒီတစ္ခါ ဝတ္မႈန္ေတြက်ဲပက္ၿပီးရင္ေတာ့

အထိမ္းအမွတ္ ေတာအုပ္ေလးကို

ထူေထာင္ၾကတာေပါ့”

တစ္ကယ့္ကို ဘုရားစူးတာပဲ

အဲ့ဒီ့ ကတိစကားေလးဟာ မုိးႀကိဳးပစ္အခ်ခံလုိက္ရတယ္ ၊၊

ငါ့ကို စိုက္ပ်ိဳးတဲ့လက္နဲ႔ပဲ

ငါ့ကို ရိတ္သိမ္းပစ္လုိက္ပါ

အဆံုးအျဖတ္ေတြအရဆုိရင္

ဝတ္မႈန္ေတြကို ေပါက္ခြဲခဲ့တဲ့

ဘယ္ဆံႏြယ္မွာမွ အျပစ္မရွိပါဘူး ၊၊

နင့္လက္ဖဝါးေပၚက

ငါ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ေလးကို ပစ္ခ်ခဲ့...

ျပကၡဒိန္ထဲမွာ အသစ္တပ္လုိက္ရတဲ့ေန႔

( ဝတ္မႈန္ေတြ ရိတ္သိမ္းခံလုိက္ရတဲ့ေန႔ )

ငါ တုိ႔ ထပ္မေတြ႕ေတာ့ဘူး

ငါ တုိ႔ ထပ္ မ ေတြ႕ ၾက ရ ေတာ့ ဘူး ၊၊ ၊၊

“ဇာတိ”

ဝတ္မႈန္ေတြ ရိတ္သိမ္းခံလုိက္ရတဲ့ေန႔ ( ဇာတိ )

Saturday, April 25th, 2009

~ ေကာင္းကင္အလြန္ခ်ိဳင့္၀ွမ္း၏ တူးဆြျခင္း ~

Published at 7:09 PM in ကဗ်ာ

ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္လည္ေတြ႔ရွိခဲ့တယ္ ။
“ ငါ ” တျဖစ္လဲ ” ငါ မဟုတ္တဲ့ ငါ ” ၊
သို႔မဟုတ္ ..... .....
သက္ရွိ႐ုပ္ၾကြင္းတစ္ခု ၊
ေျခ လက္အဂၤါတို႔ မပါရွိဘဲ ဦးေခါင္းပိုင္း ႏွင့္ ကိုယ္ထည္ပိုင္း တို႔သာ ၊
ေသာ့အထပ္ထပ္ ခတ္ထားတဲ့ ဦးေခါင္းခြံကို ဖြင့္ဟျပီး တခုစီ ထုတ္ယူၾကည့္မိရာ ပထမဆံုး ျမင္ရသည္ကေတာ့ ျပကၡဒိန္ေဟာင္း ၆ ခု ၊
ထို႔ေနာက္ ..... ..... ..... ျဖဴညစ္ညစ္မီးခိုးေငြ႔မ်ား ၊
ထက္ပိုင္းက်ိဳး ေဆးလိပ္တိုမ်ား ၊
တဖြားဖြား ေတာက္ေနတဲ့ မီးၾကြင္းမီးက်န္မ်ား ၊
လက္ညိဳးထိုးမလြဲေအာင္ရွိေနၾက ၊
ရံဖန္ရံခါ ထၾကြေသာင္းက်န္းတတ္ေသာ သြားကိုက္ေရာဂါပိုးမႊားမ်ား ၊ တဟုန္ထိုးစိုက္၍က်ဆင္းေနေသာ ေလတံခြန္ ၊
ေသြးထြက္သံယို ပုစာၦတခ်ဳိ ႔ ၊
ေအာက္စီဂ်င္နပ္မမွန္ေသာ ေန႔စြဲအထပ္လိုက္ ၊
အျငင္းပြားဖြယ္ရာ ရလာဒ္မ်ား ၊
ဆီစိမ္စကၠဴႏွင့္ ထုပ္ပိုးထားတဲ့ မႈိတက္ေနေသာ လက္ေရးစာမူ ၊
ဟိုးေအာက္ေျခနားမွာလည္း ပစၥည္းတခ်ိဳ ႔ ဖ်တ္ခနဲ ေတြ႔လိုက္ရတယ္ ။
လက္လွမ္းမမွီတာနဲ႔ပဲ ဦးေခါင္းခြံကို ေတြ႔မိေတြ႔ရာနဲ႔ ထက္ျခမ္းခြဲခ်လိုက္ေတာ့
..... ..... ..... ..... ..... .....
အရင္ဆံုး ခုန္ထြက္လာတာက သုညမပီသေသးတဲ့
( သို႔မဟုတ္ ) ( ၁ ) တစ္ ျဖစ္ေနဆဲ သုညတစ္လံုး ၊ ညဘက္အိပ္မေပ်ာ္တတ္ေသာ ေရာဂါ ၊
( ညာဘက္ေထာင့္စြန္းမွာ ကပ္ေနလို႔ မနည္းခြာယူလိုက္ရတယ္ )
ထပ္ခါတလဲလဲ အေရာင္တင္ထားရတဲ့ ဒႆနအေတြးအေခၚတခ်ိဳ ႔ ၊
ေသတၱာတလံုးထဲ ေသေသသပ္သပ္ထည့္ထားတဲ့ အိပ္မက္တခုစာ ေဆာက္ထားတဲ့ ခရမ္းႏုေရာင္ တိမ္တိုက္ ၊
( ထြက္ေျပးေနလို႔ မနည္းနဖားၾကိဳးျပန္ထိုးလိုက္ရတယ္ ) ဘာေတြက်န္ဦးမလဲလို႔ သြန္ခ်ၾကည့္လိုက္တယ္ ။
တခုမွထြက္က်မလာေတာ့ဘူး ။
ခြဲထားတာကို ေနသားတက် ျပန္ခ်ဳပ္ေတာ့မွပဲ လွစ္ခနဲ တခုျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ေသးတယ္ ။
လက္နဲ႔ စမ္းၾကည့္ေတာ့လဲ မထိမိဘူး ။
ဟုတ္တယ္ ..... ..... .....
အဲဒါ “ ျပီးျပည့္စံုေသာ မရွိျခင္း သေဘာတရား ”
..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... .....
..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... .....
..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... .....
..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... .....
..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... .....
ကိုယ္ထည္ပိုင္း ။
ဒီတခါေရာ ဘာေတြထြက္လာဦးမလဲ ၊
ဒီရင္ဘတ္ထဲ ဘာေတြရွိေနမလဲ ၊
ဘာေတြ ..... ..... ဘာေတြ ..... .....
ဘာေတြ .....ဘာေတြ ..... ဘာေတြ
..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ....
သံေခ်းတက္ ဓားတစ္ခ်ာင္းနဲ႔ပဲ ေက်ာရိုးတေလ်ာက္ ခြဲခ်ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ တခၽြင္ခၽြင္အသံေပးေနၾကားမိ ၊
မသံုးျဖစ္ခဲ့ေသာ ေငြအေၾကြေစ့ ၁၂ ေစ့ ၊
စာအုပ္ ၃ အုပ္စာခန္႔ ေရးလက္စ စကၠဴစုတ္မ်ား ၊
ရက္လြန္နံ႐ိုးကင္တစ္ေခ်ာင္း ၊
အေမွာင္ထဲမွာပင္ ခလုတ္လာလာတိုက္ေသာ ျပႆနာမ်ား ၊
လက္ေဗြရာမ်ိဳးစံုႏွင့္ ဂဏန္းေပါင္းစက္ ၊
တ႐ုတ္စကားပင္ ၊
အစြယ္ခ်ိဳးခ်ိဳးေနရတဲ့ ေတာၾကီးေျမြေဟာက္ ၊
ခ်ဥ္သိုးသိုးအနံ႔ရတာနဲ႔ နဲနဲေမႊၾကည့္လိုက္တယ္ ။
ေ၀မွ်ရန္ ဆိုေသာ ေပါင္မုန္႔တစ္လံုး ၊
မိုး ေလကင္းစင္တဲ့ စပ်စ္သီးခ်ဥ္ ၄ လံုး ၊
ျပဌာန္းခ်က္ေတြ ထိုးၾကိတ္ထည့္ထားတဲ့ အေရာင္မြဲမြဲ ကခ်င္လြယ္အိတ္တစ္လံုး ၊
ႏႈတ္ခမ္းပဲ့ ဖန္ခြက္တစ္လံုး ၊
ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ တေထာင့္တည ပံုျပင္မ်ား ႏွင့္ အ႐ွဳိက္တည့္တည့္ကို မွန္တဲ့ စကား ႏွစ္ခြန္း ။ တခုခ်င္း ထုတ္ၾကည့္ေနရတာ
လက္အံေသလာတာနဲ႔ သြန္ခ်လိုက္တယ္ ။
တဒုန္းဒုန္းျမည္သံနဲ႔ လတ္စမသတ္ရေသးတဲ့ ရင္ခုန္သံ လက္က်န္ ၊
ဘယ္သူေရြ ႔သြားမွန္း မသိတဲ့ ဒိန္ခဲ ၊
ကၾကိဳးတန္ဆာေတာက္ပေနတဲ့ ျမင္း႐ိုင္းတစ္ေကာင္ ၊
ျမွားခ်က္ဗလပြနဲ႔ ကတုတ္က်င္း ၊
မဆုတ္ျဖဲျဖစ္ခဲ့ေသာ စစ္မ်က္ႏွာစာ ၊
ရင္ဘတ္တခ်က္တခ်က္ ေအာင့္ျခင္း ႏွင့္ ယခု ေရးေနေသာ ကဗ်ာ ။
ဘာမွ ထပ္ျပီးက်မလာေတာ့ဘူး ။
ဘာမွ ထပ္ျပီးက်မလာေတာ့ဘူး ။
ဘာမွ ထပ္ျပီးက်မလာေတာ့ဘူး ။

သိုးမဲ ( BrOkEN )

ခ်စ္သု ဆင္ဖိုနီ

Published at 5:27 PM in ကဗ်ာ

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကို ဖ်က္လို႕ဖ်က္ဆီး

နတ္သမီးဆိုတဲ့ဒင္းကေလးအတြက္...

၀င္သက္မွာ သတိရျခင္း

ထြက္သက္မွာ လြမ္းဆြတ္မႈ

အဲ့ဒိလိုနဲ႕...ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ ၀င္သက္ထြက္သက္ဆိုတာ...။ ။

ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ လူေတြကအမ်ားၾကီး

ပန္းကေလးကတစ္ပြင့္ထဲ

ဘယ္ႏွေယာက္စာေမႊးေနရတာလဲကြယ္

ပန္းကေလးရယ္... ငါေမာတယ္။ ။

ဒီမနက္တိုင္းမွာငါေလလြမ္းတတ္ခဲ့ျပီပဲ

ကမၻာတစ္ျခမ္းစာအလြမ္းနဲ႕ ထုဆစ္ထားတဲ့ေမွ်ာ္စင္

လွမ္းၾကည့္ရင္ေတာ့ ျမင္ရလိမ့္မယ္...

ဟန္ေဆာင္ေကာင္းသူတစ္ေယာက္က

သူ႕ႏွလံုးသားကို...

ရင္ဘတ္ဟျဗဲၾကီးနဲ႕ ဖံုးဖိထားေလရဲ႕...။ ။

တကယ္ဆိုရင္...လိုအပ္ခ်က္ကြက္လပ္ေတြသိပ္မ်ားလြန္းေနလို႔

တကယ္ဆိုရင္...နကၡတ္ဆိုးေတြရဲ႕အျငိဳးေၾကာင့္

လက္ဖ၀ါးမိုးေကာင္းကင္ဟာ

လြင္ျပင္ထဲက ကႏၱာရပင္တစ္ပင္...

တကယ္ဆိုရင္...နင္မရွိတဲ့ေန႕ရက္ေတြကိုေရွ႔ဆက္ႏိုင္ဖို႕ ။ ။

ေနာင္တစ္ေန႔ေတာ့...ျပန္ေတြ႕တာေပါ့

ေနာင္တစ္ေန႔ေတာ့...ငါတို႔ႏွစ္ဦးျဖစ္ႏိုင္ရင္

ျဖစ္ႏိုင္မလားမသိဘူးဆိုတဲ့မုန္ယိုဆင္ကုိ

အပ္ခ်ည္ၾကိဳးတစ္ပင္နဲ႕ရစ္ပတ္ခိုင္မာ

ငါ့ကိုယ္ငါ...လွည့္ပတ္လိမ္ညာ ။ ။

ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ

ကဗ်ာဆရာရဲ႕ဘ၀ဟာ ကဗ်ာမဆန္ဘဲ

ကဗ်ာဆရာရဲ႕ကဗ်ာဟာ ဘ၀ဆန္လာတယ္

ဇာတ္သိမ္းခန္းျပီးေတာ့...မင္းသမီးေလးအကယ္ဒမီရသြားတယ္။ ။

ၾကယ္ရိုင္း

ရင္ကြဲဂီတ(မငယ္)

Published at 5:22 PM in ကဗ်ာ