ျပတိုက္

ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္လည္ေတြ႔ရွိခဲ့တယ္ ။
“ ငါ ” တျဖစ္လဲ ” ငါ မဟုတ္တဲ့ ငါ ” ၊
သို႔မဟုတ္ ..... .....
သက္ရွိ႐ုပ္ၾကြင္းတစ္ခု ၊
ေျခ လက္အဂၤါတို႔ မပါရွိဘဲ ဦးေခါင္းပိုင္း ႏွင့္ ကိုယ္ထည္ပိုင္း တို႔သာ ၊
ေသာ့အထပ္ထပ္ ခတ္ထားတဲ့ ဦးေခါင္းခြံကို ဖြင့္ဟျပီး တခုစီ ထုတ္ယူၾကည့္မိရာ ပထမဆံုး ျမင္ရသည္ကေတာ့ ျပကၡဒိန္ေဟာင္း ၆ ခု ၊
ထို႔ေနာက္ ..... ..... ..... ျဖဴညစ္ညစ္မီးခိုးေငြ႔မ်ား ၊
ထက္ပိုင္းက်ိဳး ေဆးလိပ္တိုမ်ား ၊
တဖြားဖြား ေတာက္ေနတဲ့ မီးၾကြင္းမီးက်န္မ်ား ၊
လက္ညိဳးထိုးမလြဲေအာင္ရွိေနၾက ၊
ရံဖန္ရံခါ ထၾကြေသာင္းက်န္းတတ္ေသာ သြားကိုက္ေရာဂါပိုးမႊားမ်ား ၊ တဟုန္ထိုးစိုက္၍က်ဆင္းေနေသာ ေလတံခြန္ ၊
ေသြးထြက္သံယို ပုစာၦတခ်ဳိ ႔ ၊
ေအာက္စီဂ်င္နပ္မမွန္ေသာ ေန႔စြဲအထပ္လိုက္ ၊
အျငင္းပြားဖြယ္ရာ ရလာဒ္မ်ား ၊
ဆီစိမ္စကၠဴႏွင့္ ထုပ္ပိုးထားတဲ့ မႈိတက္ေနေသာ လက္ေရးစာမူ ၊
ဟိုးေအာက္ေျခနားမွာလည္း ပစၥည္းတခ်ိဳ ႔ ဖ်တ္ခနဲ ေတြ႔လိုက္ရတယ္ ။
လက္လွမ္းမမွီတာနဲ႔ပဲ ဦးေခါင္းခြံကို ေတြ႔မိေတြ႔ရာနဲ႔ ထက္ျခမ္းခြဲခ်လိုက္ေတာ့
..... ..... ..... ..... ..... .....
အရင္ဆံုး ခုန္ထြက္လာတာက သုညမပီသေသးတဲ့
( သို႔မဟုတ္ ) ( ၁ ) တစ္ ျဖစ္ေနဆဲ သုညတစ္လံုး ၊ ညဘက္အိပ္မေပ်ာ္တတ္ေသာ ေရာဂါ ၊
( ညာဘက္ေထာင့္စြန္းမွာ ကပ္ေနလို႔ မနည္းခြာယူလိုက္ရတယ္ )
ထပ္ခါတလဲလဲ အေရာင္တင္ထားရတဲ့ ဒႆနအေတြးအေခၚတခ်ိဳ ႔ ၊
ေသတၱာတလံုးထဲ ေသေသသပ္သပ္ထည့္ထားတဲ့ အိပ္မက္တခုစာ ေဆာက္ထားတဲ့ ခရမ္းႏုေရာင္ တိမ္တိုက္ ၊
( ထြက္ေျပးေနလို႔ မနည္းနဖားၾကိဳးျပန္ထိုးလိုက္ရတယ္ ) ဘာေတြက်န္ဦးမလဲလို႔ သြန္ခ်ၾကည့္လိုက္တယ္ ။
တခုမွထြက္က်မလာေတာ့ဘူး ။
ခြဲထားတာကို ေနသားတက် ျပန္ခ်ဳပ္ေတာ့မွပဲ လွစ္ခနဲ တခုျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ေသးတယ္ ။
လက္နဲ႔ စမ္းၾကည့္ေတာ့လဲ မထိမိဘူး ။
ဟုတ္တယ္ ..... ..... .....
အဲဒါ “ ျပီးျပည့္စံုေသာ မရွိျခင္း သေဘာတရား ”
..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... .....
..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... .....
..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... .....
..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... .....
..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... .....
ကိုယ္ထည္ပိုင္း ။
ဒီတခါေရာ ဘာေတြထြက္လာဦးမလဲ ၊
ဒီရင္ဘတ္ထဲ ဘာေတြရွိေနမလဲ ၊
ဘာေတြ ..... ..... ဘာေတြ ..... .....
ဘာေတြ .....ဘာေတြ ..... ဘာေတြ
..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ....
သံေခ်းတက္ ဓားတစ္ခ်ာင္းနဲ႔ပဲ ေက်ာရိုးတေလ်ာက္ ခြဲခ်ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ တခၽြင္ခၽြင္အသံေပးေနၾကားမိ ၊
မသံုးျဖစ္ခဲ့ေသာ ေငြအေၾကြေစ့ ၁၂ ေစ့ ၊
စာအုပ္ ၃ အုပ္စာခန္႔ ေရးလက္စ စကၠဴစုတ္မ်ား ၊
ရက္လြန္နံ႐ိုးကင္တစ္ေခ်ာင္း ၊
အေမွာင္ထဲမွာပင္ ခလုတ္လာလာတိုက္ေသာ ျပႆနာမ်ား ၊
လက္ေဗြရာမ်ိဳးစံုႏွင့္ ဂဏန္းေပါင္းစက္ ၊
တ႐ုတ္စကားပင္ ၊
အစြယ္ခ်ိဳးခ်ိဳးေနရတဲ့ ေတာၾကီးေျမြေဟာက္ ၊
ခ်ဥ္သိုးသိုးအနံ႔ရတာနဲ႔ နဲနဲေမႊၾကည့္လိုက္တယ္ ။
ေ၀မွ်ရန္ ဆိုေသာ ေပါင္မုန္႔တစ္လံုး ၊
မိုး ေလကင္းစင္တဲ့ စပ်စ္သီးခ်ဥ္ ၄ လံုး ၊
ျပဌာန္းခ်က္ေတြ ထိုးၾကိတ္ထည့္ထားတဲ့ အေရာင္မြဲမြဲ ကခ်င္လြယ္အိတ္တစ္လံုး ၊
ႏႈတ္ခမ္းပဲ့ ဖန္ခြက္တစ္လံုး ၊
ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ တေထာင့္တည ပံုျပင္မ်ား ႏွင့္ အ႐ွဳိက္တည့္တည့္ကို မွန္တဲ့ စကား ႏွစ္ခြန္း ။ တခုခ်င္း ထုတ္ၾကည့္ေနရတာ
လက္အံေသလာတာနဲ႔ သြန္ခ်လိုက္တယ္ ။
တဒုန္းဒုန္းျမည္သံနဲ႔ လတ္စမသတ္ရေသးတဲ့ ရင္ခုန္သံ လက္က်န္ ၊
ဘယ္သူေရြ ႔သြားမွန္း မသိတဲ့ ဒိန္ခဲ ၊
ကၾကိဳးတန္ဆာေတာက္ပေနတဲ့ ျမင္း႐ိုင္းတစ္ေကာင္ ၊
ျမွားခ်က္ဗလပြနဲ႔ ကတုတ္က်င္း ၊
မဆုတ္ျဖဲျဖစ္ခဲ့ေသာ စစ္မ်က္ႏွာစာ ၊
ရင္ဘတ္တခ်က္တခ်က္ ေအာင့္ျခင္း ႏွင့္ ယခု ေရးေနေသာ ကဗ်ာ ။
ဘာမွ ထပ္ျပီးက်မလာေတာ့ဘူး ။
ဘာမွ ထပ္ျပီးက်မလာေတာ့ဘူး ။
ဘာမွ ထပ္ျပီးက်မလာေတာ့ဘူး ။



သိုးမဲ ( BrOkEN )