ျပတိုက္

ခံစားမႈနဲ႔ ပံုေဖာ္ထားတဲ့
ရင္ထဲကဒီကဗ်ာဟာ.....
မင္းေၾကာင့္ထုဆစ္ခဲ့ရတယ္ဆိုရင္
ယံုမလားဟင္....?
ဒါေတြဟာ
အလြမ္းရဲ႕ျပယုဂ္မဟုတ္ခဲ့ရင္ေတာင္
တမ္းတျခင္းရဲ႕ နိဒါန္း....
ျဖစ္ခြင့္ႃပုပါ.....သင္
ဒီေနရာေလးက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားရင္
ဟိုးတုန္းက..
သင့္..အရိပ္ေတြနဲ႔ စီးေမ်ာေနတဲ
ဗလာရင္ခြင္တစံုရဲ႕ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြက
ေဝဝါးေနလို႔....
ယံုစားခဲ့တဲ့ေန႔သစ္ေတြက
မ်က္ရည္ေတြလည္းမေပ်ာ႔ေပ်ာင္းခဲ့ဘူး
သံစဥ္ေတြမာေၾကာလို႔
မႃပီးဆံုးတဲ့အခ်စ္သီခ်င္းေတြနဲ႔
ငို႐ႈိက္ေနတဲ့ ႏွလံုးအိမ္ထဲက
သင္...ဝင္လွမ္းျခင္းမရိွခဲ့တဲ့
အထီးက်န္ေန႔စြဲေတြ...
ငါ့အတြက္ေတာ့
မနက္ျဖန္ေတြကိုေတာင္
အလြမ္းေတြအတြက္
ကတိမေပးႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ......
သင္..ေမွးစက္ေနတဲ့
ရင္ခြင္တခုရဲ႕အၾကင္နာေတြ
အိုေဟာင္းခဲ့ရင္ နားခိုစရာ
ေနရာတခုလည္း သံခ်ည္းေတြအထပ္ထပ္ေပါ့...
အက်ဥ္းက်ခံထားရတဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြအတြက္
ပ်ိဳပ်စ္ျခင္းေတြ ကူးခတ္ေနေပမယ့္
တုန္႔ျပန္ျခင္းေတြက တံခါးပိတ္ထားဆဲေလ...
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ငါေလကဗ်ာေတြေရးေနတယ္
ဒါေပမယ့္
ကာရံေတြေျခာက္ကပ္လို႔

ေရာက္တတ္ရာရာရယ္ေပါ့........။

ငရဲမီး